زالو از نرم‌تنان آبزی است که در شالیزارها و مرداب زندگی می‌کند. جانورشناسان تا کنون ۶۵۰ نوع زالو را شناسایی کرده‌اند که برخی از انواع زالو بسیار سمی و خطرناک هستند و بعضی از انواع زالوها مفید و آثار درمانی ارزنده‌ای دارند، پس از ظهور پزشکی مدرن، استفاده از زالو به تدریج به فراموشی سپرده […]
زالو از نرم‌تنان آبزی است که در شالیزارها و مرداب زندگی می‌کند. جانورشناسان تا کنون ۶۵۰ نوع زالو را شناسایی کرده‌اند که برخی از انواع زالو بسیار سمی و خطرناک هستند و بعضی از انواع زالوها مفید و آثار درمانی ارزنده‌ای دارند، پس از ظهور پزشکی مدرن، استفاده از زالو به تدریج به فراموشی سپرده شد. اما جالب این جاست که پس از سال ها، باز هم استفاده از زالو در بسیاری از کشورهای دنیا و حتی در کشورهای پیشرفته رایج شده است، چنانچه اکنون زالو را با عنوان جراح کوچولو می شناسند.
بیش از دو هزار سال است که از زالو به شکل ابزار سوزن مانند – ابزاری که به بدن می چسبد و خون را می‌مکد – در درمان بسیاری از بیماری ها استفاده می شود. زالو هنگام مکیدن خون، مواد متنوعی ترشح می کند که در بعضی از متون، تعداد این مواد تا ۱۰۰ نوع هم گفته شده است. زالوها کرم های آبزی و یا گاهی خاکزی دارای عادات شکاری یا انگلی هستند و در آنها بادکش های بزرگ انتهایی به منظور حرکت و چسبیدن وجود دارد. بدن زالو در حال بی حرکت، دراز یا تخم مرغی شکل است و از تعدادی حلقه که بوسیله گره‌های عصبی مشخص است، تشکیل می‌شود .
زالو از ۲۵۰۰ سال قبل در هند، یونان، روم، ایران و سپس در اروپا مورد استفاده پزشکی بوده است. در قرن نوزدهم از این جانور کوچک برای درمان هر دردی از جمله سردرد، تب، زخم‌های عفونی شده، دمل و آبسه، ورم‌ها، هموروئید و غیره استفاده می‌شده است. در طب افواهی مردم ایران نیز زالو درمانی همانند حجامت و فصد به عنوان یک روش درمان و پیشگیری پذیرفته شده و شناخته شده حضور داشته است و مردم شهری و روستایی ایران می‌دانستند که علاج بسیاری از عفونت ها، زخم‌ها و کسالت‌های بدن با زالو اندازی ممکن است.
در هریک از کشورهای جهان، بخشی از این کاربردهای درمانی زالو رایج شده است. به عنوان مثال، در کشور روسیه درمان با زالو بسیار رواج یافته است، به طوری که بیماری های مختلف از سردرد و بیماری قلبی و پوستی گرفته تا ضعف قوای جنسی را با زالو اندازی معالجه می‌کنند. در کشورهای اروپای غربی، زالودرمانی تا این حد رواج نیافته است، اما به نظر می رسد اقبال به زالودرمانی رو به افزایش است.
این حیوان کوچک و به ظاهر مشمئز کننده، طی سالیان دراز بیماری‌های صعب‌العلاجی را به راحتی درمان می‌کرد و بیماران را از صرف هزینه‌های گزاف، بریده شدن از اندام‌ها، بد شکل شدن پوست، فلج شدن ناشی از سکته مغزی و غیره نجات می‌داد. تأیید این نظر را با پرسش از افراد ۴۰ سال به بالا می‌توان درخواست کرد.
نویسنده: سحر مهدی پور