در قدیم درخت آقطی را کاملاً می شناختند بقراط حکیم که در سالهای ۴۶۰ تا ۳۶۱ قبل از ظهور مسیح می زیست برای آقطی خواص ممتاز دارویی و درمان امراض را تشخیص داده بود . این گیاه به حالت وحشی در جاده های مازندران می روید و در لاهیجان و گیلان از درختچه های بومی […]
در قدیم درخت آقطی را کاملاً می شناختند بقراط حکیم که در سالهای ۴۶۰ تا ۳۶۱ قبل از ظهور مسیح می زیست برای آقطی خواص ممتاز دارویی و درمان امراض را تشخیص داده بود .
این گیاه به حالت وحشی در جاده های مازندران می روید و در لاهیجان و گیلان از درختچه های بومی آنجا است .
میوه های این گیاه پس از گل دادن ظاهر و به شکل دانه های کوچکی است که نخست سبز و بعد قرمز می شود و در وسط آن تخمی وجود دارد . در سوئیس و کشور ها ی اروپایی از میوه های آن مربا و شربت درست می کنند .
گلهای آقطی برای برونشیت ، تب ، زکام و در مصارف خارجی برای ورم و جوش پلک و میوه های درخت آقطی برای یبوست و درد اعصاب و پوست و برگهای آقطی یا گلهای آن ادرار آور و برای اختلالات کلیه و رماتیسم به کار می رود .
در یونان قدیم بسیاری از افراد در جستجوی شاخه های گل دار آقطی به دکه های کوچک جادوگران می رفتند و آن را طلب می کردند تا به کمک آن شوهران فرار ی و زنان بی وفای خود را به خانه باز گردانند و در این مورد تنها کافی بود که شاخه ای از آن را به بدن شوهر فرار ی یا زن بی وفا بزنند تا برای همیشه علاقه و دلبستگی به خانه و کاشانه شان آید . امروزه هم در بعضی از کشور ها دسته گل آقطی ضامن عشق و وفاداری است .
باید متذکر شد که گیاهان دارویی ثروت بزرگی هستند که تمام مواد اولیه آن در خود کشور به دست می آید و مورد استفاده قرار می گیرد .
اگر بعضی از گیاهان دارویی مخصوص ایران به طرز خوبی تهیه و بسته بندی شود قلم بزرگی در صادرات به کشور های خارج خواهد بود .
نویسنده: سحر مهدی پور