خزرآنلاین: حضور پررنگ ورزشکاران بجای مدیران شهری متخصص و باتجربه در شوراهای اسلامی، امکانات و توانمندی‌های لازم برای مدیریت شهر را از شوراها می‌گیرد و این هراس را به وجود می‌آورد که شوراها به نهادهایی حاشیه‌ای، صوری و فرمایشی تبدیل شوند و در نهایت خروجی کارآمد و قابل اعتنایی نداشته باشند. چهارمین دوره انتخابات شوراهای […]
خزرآنلاین: حضور پررنگ ورزشکاران بجای مدیران شهری متخصص و باتجربه در شوراهای اسلامی، امکانات و توانمندی‌های لازم برای مدیریت شهر را از شوراها می‌گیرد و این هراس را به وجود می‌آورد که شوراها به نهادهایی حاشیه‌ای، صوری و فرمایشی تبدیل شوند و در نهایت خروجی کارآمد و قابل اعتنایی نداشته باشند.
چهارمین دوره انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا، پس از گذشت هفت سال از عمر شوراهای سوم، حالا در بهار ۹۲ هم‌زمان با انتخابات ریاست جمهوری یازدهم برگزار می‌شود. عمر شوراهای سوم که به دلیل مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام برای تجمیع انتخابات و برگزاری هم‌زمان انتخابات ریاست جمهوری و شوراها، سه سالی بیشتر از عمر قانونی و همیشگی شورا به طول انجامیده بود، حالا بالاخره به پایان می‌رسد و شوراهای جدید شهر و روستا تشکیل می‌شوند.
بعد از صدور دستور آغاز عملیات اجرایی انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا از سوی وزیر کشور، حالا سه روز است که از شروع ثبت نام کاندیداهای شرکت در این دوره از انتخابات شوراها می‌گذرد. در این سه روز افراد مختلفی از طیف‌های مختلف جامعه به فرمانداری‌ها مراجعه و برای شرکت در انتخابات شوراها ثبت نام کرده‌اند. اما در این میان حاشیه‌های ثبت نام کاندیداها در فرمانداری تهران، به دلیل اهمیتی که شورای شهر در کلانشهر تهران ایفا می‌کند، بیشتر در رسانه‌ها نقل محافل شده است و مورد توجه قرار می گیرد. این برجستگی ازسوی دیگر هم قابل توجیه است و آن، چهره‌های بعضا شناخته شده‌ای است که برای ورود به شورای اسلامی شهر تهران کاندیدا می‌شوند، از چهره‌های سیاسی و مدیریتی و اجرایی تا هنرمندان و ورزشکاران.
تخصص‌گرایی که فراموش شد
در سه روز آغازین ثبت نام کاندیداهای شرکت در انتخابات شوراهای شهر، افراد مختلفی برای ورود به شورای شهر تهران شانس خود را به محک آزمایش گذاشته‌اند و در این انتخابات ثبت نام کرده‌اند. از شخصیت‌های سیاسی همچون کمال الدین سجادی، دبیرکل جبهه پیروان تا شورای شهری‌های دوره‌های قبل تهران مثل علیرضا دبیر و مهدی چمران، رئیس فعلی شورای شهر تهران و در نهایت جمعی از ورزشکاران و چهره‌های ورزشی.
حضور ورزشکارها و چهره‌های ورزشی در انتخابات شورای شهر اتفاق تازه‌ای نیست و از ابتدای شکل‌گیری شوراها کم و بیش وجود داشته است، به عنوان مثال علیرضا دبیر، عضو فعلی شورای شهر تهران که هشت سال است در شورای شهر بوده و حالا هم برای دور بعدی شوراها ثبت نام کرده، ابتدا به عنوان چهره‌ای ورزشی وارد انتخابات شد و بخش مهمی از سبد رأی او هم ازسوی هوادارن ورزشی‌اش پر شد. حالا در چهارمین دوره انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا، حضور و ثبت نام ورزشکاران برای کاندیداتوری در انتخابات شوراها بار دیگر زیر ذره بین و محل حرف و حدیث قرار گرفته است.
آرش میراسماعیلی، حسین رضا زاده، حمید درخشان، حمید سوریان و خیلی دیگر از ورزشکاران برای ورود به شورای اسلامی شهر تهران ثبت نام کرده‌اند و قرار است که کاندیدای این انتخابات باشند. حرف و حدیث‌ها و شایعات نام‌هایی همچون حمید استیلی و محمد فنایی را نیز در میان کاندیداهای احتمالی انتخابات شوراهای شهر در تهران مطرح می‌کند که این حرف‌های پراکنده یک روز تکذیب و روز دیگر تکذیبیه آن تکذیب می‌شود. اما حضور چهره‌های ورزشی در انتخابات شوراهای اسلامی از چند زاویه قابل بررسی است. کاندیدا شدن و ورود چهره‌های ورزشی، که بعد شهرت و شناخته بودن‌شان در میان مردم بر دیگر صلاحیت‌های آنان برای حضور در شوراها پیشی می‌گیرد، از یک سو نشان‌دهنده فراموش شدن تخصص‌گرایی در شوراهاست و از سوی دیگر خطر به حاشیه رانده شدن و ناکارآمدی نهاد شورا را در بر دارد.
شورا، نهادی در حاشیه
حاشیه‌های ثبت نام برای انتخابات شوراها که از یک سو محل گزارش‌های خبری جذاب و پر سر صدای رسانه‌ها قرار گرفته است، ازسوی دیگر قابل تأمل و بررسی است. در این سه روز رسانه‌ها از چهره‌های عجیب و غریب و سوژه‌های جذاب حاضر در فرمانداری تهران برای ثبت نام در انتخابات شوراها حرف می‌زنند. از جوانی که به دلیل آنکه بیکار است، قصد کاندیداتوری دارد، تا افرادی که هیچ تخصص و تجربه‌ای در شوراها ندارند، تا هنرمندان و مجری‌ها و البته ورزشکارها. از چهره‌های عجیب و غریب و حاشیه‌ای ثبت نام در انتخابات شوراها که بگذریم، ورزشکارها آنقدرها هم حاشیه‌ای نیستند، آنها نشان داده‌اند که چهره ورزشی و شهرت می‌تواند سبد رأی فرد را برای شوراها پر کند و حضور ورزشکارها مانند علیرضا دبیر هم شاهدی بر این مدعاست.
اما باید پرسید ورزشکاران و چهره‌های ورزشی با چه تخصصی در حوزه مدیریت شهری به انتخابات شوراها می‌آیند؟ به نظر می‌رسد ورزشکاران باتوجه به سوابق فعالیت ورزشی چندان تخصص و تجربه‌ای در زمینه مدیریت شهری و مسائل عمران شهری ندارند، بنابراین حضور آنها به لحاظ تخصصی چیزی به نهاد شورا اضافه نمی‌کند. ورزشکاران، تنها به دلیل ورزشکار بودن و داشتن چهره و شهرت ورزشی است که به انتخابات شوراها می‌آیند، بعضا با استفاده از همان چهره و شهرت هم رأی می‌آورند و وارد شوراها می‌شوند اما تازه اینجا اول کار است و تازه جایی است که ورزشکاران بجای آنکه ایده‌های مدیریتی برای مدیریت شهر و کمک به شهرداری داشته باشند، تازه باید مختصات شغل جدید را بدون تجربه شهری و مدیریت از صفر یاد بگیرند.
اما روند حضور و ورود افراد بدون تجربه و سابقه مرتبط با مدیریت شهری به شوراها، که ورزشکاران تنها بخشی از این روند هستند، متأسفانه نشانگر بی‌توجهی و از یاد رفتن برخی از معیارهای مهم تخصص‌گرایی در شوراهاست. در واقع روند کاندیداتوری و ورود افرادی همچون ورزشکاران بی‌سابقه و بی‌اطلاع از اصول مدیریت شهری به شوراها نشان می‌دهد که از یک سو توجه به تخصص و تجربه برای حضور در شوراها در نظر رأی دهندگان چندان مهم جلوه نمی‌کند و آنها به چهره مشهور ورزشی رأی می‌دهند تا به مدیر شهری متخصص اما شناخته نشده، و ازسوی دیگر به حاشیه رانده شدن هرچه بیشتر شوراها را به دنبال خواهد داشت.
شوراهایی با افراد مختلف، ورزشکار، هنرمند و غیره و غیره، شوراهایی با افرادی که شاید شناخته شده هستند، اما شهرت آنها مثلا در ورزش است و نه در مدیریت اجرایی شهری، در انتها شوراهایی خواهند بود که امکانات و توانمندی‌های لازم برای مدیریت شهر و کمک رسانی به شهرداری برای اداره امور شهری ندارند و این هراس وجود دارد، که به نهادهایی حاشیه‌ای، صوری و فرمایشی تبدیل شوند و خروجی کارآمد و قابل اعتنایی در نهایت نداشته باشند.
نویسنده: خزرآنلاین