مسئولین و مدیران عزیز بخوانید با عنایت به اینکه میزان کار مفید کارکنان در سال ۱۳۹۰ روزانه ۶۴ دقیقه بوده و تنزل کار مفید به ۲۲ دقیقه جای تامل دارد. فارغ از اینکه روش پژوهش و شاخص‌های اندازه گیری مرکز پژوهش مجلس شورای اسلامی در محاسبه ساعت کار مفید در سال ۱۳۹۱ چه بوده است. […]
مسئولین و مدیران عزیز بخوانید
با عنایت به اینکه میزان کار مفید کارکنان در سال ۱۳۹۰
روزانه ۶۴ دقیقه بوده و تنزل کار مفید به ۲۲ دقیقه جای تامل دارد. فارغ از اینکه
روش پژوهش و شاخص‌های اندازه گیری مرکز پژوهش مجلس شورای اسلامی در محاسبه ساعت
کار مفید در سال ۱۳۹۱ چه بوده است.
باید
اذعان نمود که تجربه روزانه و محاسبه سر انگشتی هم نشان می دهد که که آمارها بیشتر
از این نخواهد بود. همچنین ساعت کار مفید ما بصورت سالانه ۸۰۰ ساعت است در صورتیکه
ساعت کارمفید سالانه در ژاپن ۲۴۲۰ ساعت، کره جنوبی 1900 و افغانستان ۹۵۰ ساعت است. بیشتر ژاپن
شناسان بر این باور هستند که معجزه اقتصادی این کشور در درجه اول در سایه ساعت کار
طولانی، صرفه جویی، کم مصرفی و مشارکت عمومی مردم آن کشور حاصل شده است.
پایین بودن ساعت کار مفید به عواملی از قبیل پایین بودن دستمزدها، ناکار آمدی
نظام اداری، ضعف در سیتم نظارت و ارزشیابی کارکنان، ضعف فرهنگی و آموزشی بعضی از
کارکنان، بی‌انگیزگی آنان بدلیل عدم توجه به کارآمدی و اثربخشی آنان در محیط کار و
ارتقاء و احراز مسئولیت‌ها، عدم وجود برنامه‌ریزی نیروی انسانی و برنامه‌ریزی
خدمتی برای کارکنان در سازمان‌های دولتی، غیر هدفمند بودن آموزش ضمن خدمت کارکنان و…
بستگی دارد. در سازمان‌های دولتی هیچ‌وقت مدیر و یا کارمندی را به خاطر کم‌کاری بازخواست نمی کنند
و آنچه در تخلفات اداری مطرح می‌شود عدم رعایت قوانین و مقررات و عدم حضور به موقع
در سر کار است و یا سیتم‌های مجازی و
اتوماسیون اداری راه‌اندازی شده است ولی فرایند انجام کار تغییری نکرده و کار
همچنان بصورت سنتی انجام می‌گیرد و فرایند انجام کار متناسب با روش انجام کار توسعه
پیدا نکرده است.
بسیاری از مدیران، مهندسی مجدد فرایندها به طور مستمر را باور ندارند و یا آگاهی لازم از اثرات آن در کاهش هزینه و ارتقاء چابکی سازمان خود نمی‌دانند و سیتم مدیریت آنان
تجربی و متکی بر آزمایش و خطاست و از روش‌های علمی و کارآمد کمتر استقبال می‌شود. مثلاً
تعطیلی اداره به خاطر سردی و یا گرمای هوا، آبگرفتگی خیابان‌ها، آلودگی هوا و آن هم به کرات در یک سال و تعطیلات پیش‌بینی
نشده در طول سال چیزهایی است که در جهان کمتر سابقه دارد و در کشور ما به راحتی
اتفاق می‌افتد. هر چند مجلس شورای اسلامی چندین سال است که می‌خواهد تعطیلات را
سازماندهی کند اما تاکنون توفیقی در این کار نداشته است. با اینحال توسعه یک کشور
از مسیر کار مفید می‌گذرد و باید مدیران سازمان‌های دولتی، ساز و کارهایی مشخص و
کار آمدی را برای ارتقاء ساعت کار مفید تدوین نمایند. مثلاً مهندسی مجدد فرآیندها،
به روزرسانی شرح شغل‌ها، توانمندسازی کارکنان و افزایش مهارت‌ها و تخصص آنان می‌تواند
در افزایش کار مفید موثر باشد. هر چند توفیق در این کار مهم، نیازمند یک عزم ملی و
هدف‌گذاری جدی و بلند مدت است ولی هر کسی هر کاری را که می‌توانند در راستای افزایش
کار مفید انجام دهد، نباید آنرا به تأخیر بیاندازد و فردا شاید دیر باشد.
دکتر محمد دوستار – عضو هیات علمی دانشگاه گیلان
نویسنده: دکتر محمد دوستار